Zo is het om taalcoach te zijn

“Ik was toe aan verandering in mijn leven, zag de oproep voor taalcoaches voorbij komen en dacht:  Hey, dat klinkt interessant!” Inmiddels heeft Lony al zesentwintig sessies gehad met haar taalmaatje. “Zelf houd ik van praten, en als een ander daar wat aan heeft, is dat voor beide kanten fijn.”

Via Progress kunnen inburgeraars en andere mensen uit Amsterdam Zuidoost die de Nederlandse taal niet voldoende beheersen, vragen om een taalcoach.
Lony: “Ik kreeg drie van deze kandidaten voorgelegd en kwam telefonisch in contact met mijn taalmaatje. Het klikte meteen. Wel begon ze in het Engels – ik ben meteen overgegaan op het Nederlands.”

Een drempel over

“Mijn taalmaatje komt uit Zuid-Europa en woont al twintig jaar in Nederland. Omdat ze voor haar werk Engels sprak, is het er nooit van gekomen goed Nederlands te leren spreken. Sinds ze werkzoekende is, heeft ze de behoefte haar Nederlands te verbeteren. Voor een nieuwe baan, maar ook om met de vriendjes van haar zoontje te kunnen praten. Ze heeft niet veel sociale contacten, had weinig zelfvertrouwen voor wat betreft haar Nederlands. Ze wist dat ze na zoveel tijd de omslag moest maken en zichzelf moest dwingen om de taal te leren.”

Blik op de wereld

“Ik heb veel bewondering voor het doorzettingsvermogen van mijn taalmaatje. Het begin was niet gemakkelijk. Dat had ook te maken met haar gebrek aan zelfvertrouwen; ze dacht snel dat ze het toch niet kon verstaan. Maar ze dóet het gewoon. Inmiddels lopen onze wekelijkse ontmoetingen soepen en hebben we diepgaande gesprekken. We praten over van alles, over persoonlijke zaken zoals de familie en wat je tegenkomt in het leven. Zelf houd ik ervan de actualiteit bij te houden, dus ook daar hebben we het over. En we praten over mijn andere vrijwilligerswerk. Zij vindt het interessant om te horen en ik vertel graag dat je soms ongewone manieren moet bedenken om iets voor elkaar te krijgen. Zo biedt een taalcoach niet alleen hulp bij taal, maar ook een blik op de wereld.”

(tekst loopt door onder de foto)

Het spijt me

Lesmethodes gebruikt Lony niet. “Soms corrigeer ik haar door iets op de juiste manier te herhalen. Ze wil graag dat ik corrigeer, maar meestal laat ik haar gewoon haar verhaal doen. Spreekwoorden en gezegden leg ik wel uit, die zijn zo lastig! Verder stimuleer ik haar naar het Jeugdjournaal te kijken of naar programma’s zoals Spoorloos en Het spijt me. Daarin wordt op een eenvoudige, duidelijke manier gesproken. En ik vind het als taalcoach belangrijk om vaak te zeggen dat ze vooruit gaat.”

Cursus

In het begin heb ik via Progress een cursus voor taalcoaches gevolgd. Daar kreeg ik nuttige tips. En onlangs bezocht ik de jaarlijkse bijeenkomst voor alle vrijwillige taalcoaches. Het was enorm inspirerend om ervaringen uit te wisselen. En zoveel positieve en blije verhalen!”

Met sprongen vooruit

“Mijn taalmaatje spreekt in winkels inmiddels geen Engels meer, maar Nederlands. Een drempel die ze heeft overwonnen. Haar buurvrouw zei laatst dat haar Nederlands beter is geworden. Ze zit nu ook beter in haar vel. Ze is actiever, soms moet ze een gaatje in haar agenda zoeken voor onze afspraken. Ik denk dat ik als taalcoach daaraan heb kunnen bijdragen. En ik vind het bijzonder om contact te hebben met iemand die in andere omstandigheden leeft dan ik zelf. In zo’n korte tijd leer je elkaar goed kennen, dat is verrijkend.”

Interview: Angélique Derks
Foto’s: Jackie Mulder

Enthousiast geworden?

Ook taalcoach worden? Kijk dan hier eens.
Of check onze vacaturebank, daar vind je ruim 1000 andere leuke vrijwilligersklussen in de stad. Kijk wat bij jou past!