Vrijwilligerswerk met familiegevoel

11 juli 2016

Foto’s: Stuart Scott

Interview met Titi Bouman

Jan Barnhoorn, vrijwillig interviewer bij Vrijwilligers Centrale Amsterdam, bezoekt Titi Bouman, een vrouw met een leven van ups and downs. Sinds ze vrijwilliger is bij Zuid voor Mekaar, heeft ze haar gevoel van eigenwaarde teruggekregen.

Als voorbereiding op ons gesprek, en om haar vast wat gerust te stellen, stel ik Titi (45) voor naar mijn radioprogramma te luisteren zodat ze alvast wat kan wennen aan mijn stem. Meteen reageert Titi: “En als je vast aan mijn uitstraling wil wennen kun je op mijn website kijken.” En inderdaad geeft deze website (titibouman.nl) goed weer wat ze in werkelijkheid blijkt te zijn: kleurrijk, creatief en aangenaam spontaan.

Het boekje werd een succes en gaf mij ook weer het gevoel: ik ben ook een mens.

 

Het leuke van een bezoek aan mensen Amsterdam Noord is dat je weer even het uitwaaigevoel krijgt op de pont, nu naar de NDSM werf. Titi staat me op het achterdek van haar boot op te wachten. Precies zoals ik me had voorgesteld, vrolijk en kleurrijk. “Eigenlijk heb ik nooit langere tijd een vast woonadres gehad en hier is het verblijf vermoedelijk ook tijdelijk.” Mooie boot trouwens en een droom die voor haar is uitgekomen.

 

Culinair kunstenares
Haar leven kent veel hoogte- maar ook dieptepunten. Eigenlijk altijd Wajonger gebleven, een onvrijwillige breuk met haar familie. Periodes met grote eenzaamheid. Maar ook fantastische hoogtepunten zoals het succes met het door haar geschreven Titi’s kookboekje. Met gerechten uit landen waar ze gereisd en gewoond heeft. “Het boekje werd een succes en gaf mij ook weer het gevoel: ik ben ook een mens.” En haar bijnaam Culinair kunstenares was geboren.

 

Warm bad
“Op een gegeven moment was het voor mij noodzakelijk gebruik te maken van de Voedselbank. De warmte en vriendschap die ik daar direct voelde was als een warm bad voor me.” Toen via de Voedselbank Zuid het project Zuid voor Mekaar werd gestart, kreeg ze de mogelijkheid vrijwilliger te worden. Dit project heeft als doel de eenzaamheid van mensen te helpen doorbreken. Elke woensdag worden er in de Lutmastraat diverse activiteiten georganiseerd.

Ik heb het gewoon gedaan en vanaf het begin gaf het me een goed gevoel, een groter besef van eigenwaarde.

Titi wilde graag Zumbalessen gaan geven en een poëziegroep vormen. “Vroeger heb ik Zuid-Amerikaanse dansstijlen leren kennen bij een sportschool. Autodidact als ik ben, heb ik via YouTube de nodige extra voorbeelden bekeken.” Er is inmiddels een enthousiaste groep, jong en oud, die elke woensdag mee zumba-en.

Poëzie
“Ik heb meer dan zes jaar bij een schrijfclub gezeten.” De poëziegroep die ze nu begeleidt is enthousiast bezig en hoewel ze nooit ervaring heeft opgedaan als lerares beleeft Titi hier heel veel plezier aan. “Het gaat niet om het creëren van literaire hoogstandjes, maar gewoon uit je hart opschrijven wat je voelt.”

“Toen me gevraagd werd dit soort vrijwilligerswerk te doen was mijn eerste gedachte: kan ik dit wel? Maar ik heb het gewoon gedaan en zelfs vanaf het begin gaf het me een goed gevoel, een familiegevoel, een groter besef van eigenwaarde.”

 Buurtmoestuin
“Ik hoop dit vrijwilligerswerk nog lang te kunnen doen.” Het heeft haar meer zelfvertrouwen gegeven en ook binnen de groep is ze nu zelf aanspreekpunt. Verder is ze bezig, samen met een paar organisaties, een buurtmoestuin op te zetten in Amsterdam Noord. Het moet, geheel in haar lijn, een creatieve beelden- en gedichtenmoestuin worden. Titi kennende zal dat haar zeker lukken. En ook hier zullen vrijwilligers onmisbaar zijn.

Interesse in Zuid voor Mekaar? Bekijk hun website.

Tekst: Jan Barnhoorn