Van koken tot zeilen tot coachen

De deur van het souterrain aan de Kloveniersburgwal staat op een kiertje, vastgehouden door een snelbinder. Zodra ik naar binnen stap, word ik verwelkomd door een twintigtal mensen, die zich met een kop koffie in de hand of een sigaret tussen de lippen goed vermaken. Sommigen liggen zelfs lekker te dutten. Welkom in Dak- en Thuislozenopvang Kloof 95. Eén van de mannen stelt zich op als een soort onofficiële receptionist. Ik vraag hem naar Wim Borsboom, met wie ik een afspraak heb. Hij kijkt me met grote ogen aan: “Wie?” “Wim,” zeg ik nog eens, “hij kookt hier”. En dan ineens breekt de lach door. “Oh, Wim de kok, ja daar staat hij!”

Wim staat met een glimlach aan de bar, klaar om me te ontvangen. Hij is één van de vrijwillige koks in Kloof 95. Maar dat is slechts één van de vele rollen die hij zich met passie heeft toegeëigend. Als een veelzijdige duizendpoot in de wereld van vrijwilligerswerk doet hij van alles. En zijn verhaal? Dat is er eentje van voortdurende groei en toewijding.

Van Ketelbinkie via manager naar vrijwilliger

Wim begon vroeg met werken. Op 16-jarige leeftijd monsterde hij aan op de grote vaart. Terug op het vaste land volgde de dienstplicht om zich vervolgens te bekwamen in de loodgieterij. Al snel klom hij op tot leraar en uiteindelijk leidinggevend manager. Maar toen hij rond de 50 was, veranderde er iets in zijn denken. “Ik had alles wat ik wilde – een geweldige relatie, een mooi huis, een goed salaris. Maar ik besefte dat ik ook iets voor anderen wilde doen.” Dus begon Wim te zoeken naar een manier om zijn tijd nuttig in te vullen.

Het antwoord kwam toen hij een oproep zag voor ervaringsdeskundigen die mensen met een verslaving wilden begeleiden. Wim, zelf met een verleden van verslaving, besloot zijn ervaringen in te zetten om anderen te helpen. En zo kwam hij bij De Regenboog Groep terecht, waar hij tot aan zijn pensioen één dag per week mensen met een verslaving coachte. Zijn ervaring als leidinggevende bleek van groot nut in dit werk, al was het niet altijd makkelijk. “Als het goed gaat, is het dankbaar werk, maar ruim 60 procent van de mensen hebben te maken met terugvallen. Dat maakt het ook erg zwaar.”

Koken met creativiteit

Na zijn pensionering zocht Wim vrijwilligerswerk met iets meer vrijheid, zodat hij ook af en toe weg kan met de camper. Dat werd koken op de Kloof95. Eén keer per week kookt hij voor de dak- en thuislozen die daar een warme hap komen halen. “Ik ben hobbykok. Mijn vader leerde me koken toen ik 12 was,” vertelt Wim. “Koken hier is een uitdaging: je moet creatief zijn met de middelen die je hebt, de uitdaging is een zo smakelijk en zo gezond mogelijke maaltijd op tafel te zetten. Maar die mannen en vrouwen die hier komen eten zijn vaak dol op een goed bord aardappels met jus. Maar ja, 10 kilo aardappels schillen, daar ben je wel effe mee bezig.”

En meer…

Naast het koken spendeert Wim ook tijd als energiecoach. Hij helpt mensen met een kleine beurs met het slim inzetten van de gemeentelijke subsidie om het huis te verduurzamen. “Vaak zijn dat wat oudere mensen, die er alleen voor staan. Die vinden het zo leuk dat er iemand komt, dus dan zit je eerst een uur te kletsen en koffie te drinken, dan ben je bijna sociaal werker.”

En alsof dat nog niet genoeg is, heeft Wim zich vorig jaar ook als vrijwilliger gemeld bij SailWise, een organisatie die watersport aanbiedt voor mensen met een beperking. Zeilen en kanoën met mensen die in een rolstoel zitten, dat is iets heel bijzonders. Je ziet de glimlach op hun gezicht als ze achter het roer zitten, ja daar doe ik het voor. En ja, de eerste keer dat iemand naar je toekomt en vraagt: ‘Goh, kun je me helpen om naar de wc te gaan, dan is dat even ongemakkelijk. Maar die mensen zijn niet anders gewend. Het is heel dankbaar werk en een enorm waardevolle ervaring.”

De voldoening

Wat Wim drijft, is simpel: de voldoening die hij haalt uit het helpen van anderen en de band die hij deelt met zijn medevrijwilligers. “Samen in de keuken staan, achter de bar en samen lol maken – dat zijn de momenten die het zo bijzonder maken.” Ook zijn vrouw is actief als vrijwilliger. Maar niet lang meer. Hun huis staat te koop, de camper staat klaar en Spanje is het nieuwe thuisland de komende jaren. Of hij zich daar dan niet gaan vervelen? “Nee hoor, daar kun je vast ook veel betekenen als vrijwilliger!” zegt Wim lachend. De Spanjaarden mogen zich gelukkig prijzen, want Wim en zijn vrouw zullen ongetwijfeld daar net zo’n positieve impact maken als ze hier in Nederland deden.

Ook vrijwilliger worden?

In onze online vacaturebank vind je 1001 mogelijkheden. Of ga eens vrijblijvend langs bij één van onze spreekuren.

Tekst: Piet Renooy
Foto’s: Kitty de Jong