Op de bank bij… Joke Bos

In deze rubriek vertellen Amsterdammers over hoe zij impact maken en waar ze blij van worden. Deze keer is het de beurt aan Joke Bos, manager bij Amsterdams Ontmoetingscentrum de Pijp. “Niet naar je angst luisteren en juist dingen doen waar je bang voor bent geeft je zoveel meer – je krijgt er ervaring en vaak contact voor terug.”

Wat doe je zoal in het dagelijks leven?

“Mijn tijd gaat meestal op aan hard werken. Ik werk bij het Amsterdamse Ontmoetingscentrum de Pijp waar ik mensen met dementie en hun partners begeleid. In mijn vrije tijd lees, wandel en dans ik graag. Ik werk al ruim 40 jaar met mensen met dementie, inmiddels heb ik mijn eigen ‘Joke’ stijl ontwikkeld, zoals: kijken naar de talenten van mensen en dingen die ze nog wél weten en kunnen. Dit geeft hen vertrouwen en houvast in een ingewikkelde tijd. We streven, in samenwerking met DemenTalent, er altijd naar dat mensen zo lang mogelijk maatschappelijk actief blijven, bijvoorbeeld door het doen van passend vrijwilligerswerk. Dit maakt dat ze zich prettiger voelen en meer sociale interacties houden. Ik doe ook veel met beweging, muziek en expressie; lichaamstaal is een manier van communiceren die mensen (her)kennen en waar ze direct op reageren, daar hoeven ze niet over na te denken. Kwaliteit van leven staat voor mij centraal.”

Waar word jij blij van?

“Ik ben dol op natuur, ik ben iemand die goed kan zien en vooral ruiken. Ik vind de geuren die er allemaal in de natuur zijn heerlijk nu er ook bloesem is. Met de bloedmaan ga ik ook naar buiten. Ik geloof in rituelen, deze zijn belangrijk in het leven. Ik weet elke dag wel ergens van te genieten. Een kroontje opzetten op Koningsdag bij een stukje fietsen, een kudde onrustige schapen bestuderen – heerlijk!”

Hoe maak jij impact in de stad?

“Contact onderhouden met mensen door te bellen en te mailen, zowel de politiek en de geldschieters en de huisartsen of de casemanagers. Ik blijf ze voeden met de ervaringen binnen ons ontmoetingscentrum en geef feedback als ik iets zie gebeuren waar ik niet mee eens ben. Zo blijven de lijnen kort. Als ik bijvoorbeeld zie dat er mensen geïnteresseerd zijn in schilderen, dan stuur ik een mailtje naar de casemanagers en zetten we een nieuw creatief clubje op, om te voorzien in deze behoefte. Mensen willen niet naar de dagbesteding, maar wel naar een ontmoetingscentrum.”

Wie heb je als laatst een compliment gegeven?

“Oh, nou, ik geef vaak een compliment aan onze bezoekers. Laatst gaf ik een complimentje aan iemand die hier veel komt. Hij is heel lief, maakt zich graag nuttig en hij doet veel in de tuin bij ons. Hij noemde me vanaf het begin ‘Jokie’, zo noemde mijn vader mij vroeger, dus ik schrok in eerste instantie, maar hij is ook een beetje een vader. Zijn dochter woont in het buitenland en hij mist haar ontzettend, maar dan ben ik even een substitutie dochter. Dus dat zei ik ook tegen hem: ik vind jou leuk als vader.”

Wat is je favoriete plek in Amsterdam?

“Cafe Pekelhaaring in de Van Woustraat. Ik mis het heel erg nu het al maanden dicht is. Mariska, mijn collega, en ik gingen er altijd borrelen op vrijdagmiddag, na werk. Ze kennen ons daar inmiddels zo goed, dat als we binnenkomen onze drankjes al klaarstaan. Het is ons brainstormcafé – hier verzinnen we van alles over hoe we ons werk gaan inrichten. Verder wandel ik veel in Noord, landelijk Noord vind ik heel fijn. De Vogelmeerpolder is wonderschoon!”

Wat is de belangrijkste les die je in je leven hebt geleerd?

“De allerbelangrijkste les voor mij is: niet te snel afhaken, opgeven en zeggen of denken dat je het niet kan. Ook al ben je hartstikke nerveus. Lezingen aan studenten geven vond ik doodeng – maar ja, ik doe het toch maar want kennisoverdracht is belangrijk. Deze les geldt ook voor als je bang bent om iemand te verliezen. In mijn werk kom ik veel mantelzorgers tegen die bang zijn voor aanstaand verlies. En dan delen ze hun verdriet niet met hun geliefde en dat is nou juist zo belangrijk, want deze persoon kan je troosten. Niet naar je angst luisteren en juist dingen doen waar je bang voor bent geeft je zoveel meer – je krijgt er ervaring en vaak contact voor terug. Zoek de grens op en kijk eens aan de andere kant, het is onbekend terrein waar veel nieuws op je wacht.”

Tekst: Dasha van Amsterdam
Foto: Huub Zeeman

Spreekt het werken met mensen met dementie jou aan?  

Ze zoeken nog vrijwilligers bij Amsterdams Ontmoetingscentrum de Pijp.
Coach bijvoorbeeld mensen met beginnende dementie, bekijk hier de klus.