Mensen helpen geeft gewoon een goed gevoel

Foto: Mark Rammers

15 september 2017

Elke maand interviewt Jan Barnhorn, vrijwilliger bij VCA, een andere vrijwilliger. Op zoek naar de drijfveren van deze mensen. Deze maand ontmoet Jan Frans Braam. Hij doet vrijwilligerswerk bij drie organisaties, steeds op het gebied van het op orde brengen van administratie.

Frans is zestig jaar en good in shape. “Ik heb net zo’n 80 kilometer gefietst.” In de loop der jaren heeft hij diverse managementfuncties gehad, het laatst als operations manager bij een kantoormachine leverancier. Zoals bij meer bedrijven werd er gereorganiseerd en Frans kwam zonder baan te zitten. ”En het werd er na mijn scheiding, de zorgen over mijn dochter en problemen met mijn heup niet makkelijker op.” Wat volgde was een bijna burn-out en veel, heel veel sollicitatiebrieven. “Vaak werd er niet eens op gereageerd en uitgenodigd werd ik sowieso al niet.” Toch wil hij weer betaald werk gaan doen en zoekt hij via een re-integratiebureau naar een baan. “Ouderen lijken wel overbodig te zijn op de arbeidsmarkt”

Schuldsanering
Het UWV gaf hem het advies vrijwilligerswerk te gaan doen. “Wat de mogelijkheden waren wist ik eigenlijk niet. Maar ze raadden me aan me in te schrijven bij de Vrijwilligers Centrale Amsterdam. Ik kwam erachter dat er heel veel soort vrijwilligerswerk te doen is.  Gezien mijn achtergrond ben ik geïnteresseerd in administratief ondersteunende activiteiten. En die heb ik gevonden. Sinds 2015 ben ik actief voor Humanitas (Thuisadmimistratie), de Regenboog Groep (Vonk) en PuurZuid. Ik adviseer mensen en begeleid ze om hun administratie op orde te krijgen, schulden te voorkomen. Ik begeleid ook schuldsaneringen. Het is heel opbouwend werk en de persoonlijke contacten zijn leerzaam en leuk.”

Dankbaar
“De meeste mensen zijn ook heel dankbaar dat ze ondersteuning krijgen en weer een richting in hun leven hebben”. Frans vindt het van groot belang het vertrouwen van zijn cliënten te krijgen. Veel zeer persoonlijke zaken komen aan de orde maar toch moet je ook een goede scheiding aanbrengen. “Een pincode bijvoorbeeld wil ik nooit weten.”

Er komen natuurlijk allerlei situaties voor die je niet kunt voorspellen. Zoals een leraar die eigenlijk te hooghartig was om zich intensief te laten ondersteunen. Of iemand die zei: Als alles opgelost is, maak ik m’n geld op en stop ik er mee (met het leven). En natuurlijk hebben veel mensen schaamte. Schaamte om toe te geven dat het even niet lukt. De hulpverleningsperiode duurt gemiddeld zo’n 6 tot 12 maanden. “Ik probeer alles zo goed mogelijk te begeleiden. En meestal als ik naar huis terugfiets heb ik een goed en blij gevoel .”

Maatschappij
“De huidige maatschappij zit natuurlijk niet zo in elkaar dat je zo maar geholpen wordt zonder kosten. En dat vind ik ook het leuke van vrijwilligerswerk. Je zet een zo goed mogelijke prestatie neer en helpt mensen die in de problemen zijn gekomen, de oorzaak daarvan is niet van belang. Ik vind dit vrijwilligerswerk ook voor mijzelf heel belangrijk. Maar natuurlijk hoop ik nog steeds een leuke betaalde baan te vinden.”  En dat laatste gun ik hem van harte!

Tekst: Jan Barnhoorn