“Het is fijn om iets te kunnen doen voor je eigen buurt”

Het huis van Cees de Rooij (77) staat boordevol met speksteenbeelden, quilts van prachtige stoffen en origamikunstwerken. Tijdens het interview zitten we lekker in het zonnetje op zijn balkon aan het water. “Ik heb nooit geweten wat ik wilde worden”, zegt Cees de Rooij (77) over zijn leven. “Dameskapper”, was zijn antwoord als klein jongetje toen zijn ouders het vroegen. Vanaf zijn zestiende ging hij in een drukkerij werken. ‘s Avonds volgde hij een opleiding aan de Kunstnijverheidsschool en tegelijkertijd de grafische opleiding in Eindhoven.

Nu mág ik van alles

Daarna volgde een veelheid van beroepen: Artdirector, werktekenaar, fotomodel, ontwerper, verkoper in een modezaak en een antiekzaak, telefonist bij een radioprogramma en nog veel meer. Hij heeft kort in New York gewoond en is nu al weer dertig jaar neergestreken in Amsterdam. “Mijn carrière is eigenlijk niet gelukt,” lacht Cees “maar nu ik met pensioen ben geniet ik enorm van mijn leven en mijn bezigheden. Nu mág ik van alles.”

Kennis en vaardigheden delen

Behalve zelf bezig zijn met kunst vindt hij het ook heel leuk om zijn passie met anderen te delen. Hij geeft af en toe workshops bij de SOOP ( Stichting Ontmoetingsruimte voor en door Ouderen) in de Plantage- Weesperbuurt. SOOP draait voor 100% op vrijwilligers en dat maakt de sfeer ook zo goed, volgens Cees. Er worden cursussen gegeven op hoog niveau door mensen die hun kennis en vaardigheden graag willen delen. Zo zijn er inleidingen in de kunstgeschiedenis en in de islam, yogalessen en ook heel veel creatieve cursussen zoals speksteen snijden en boetseren. In die laatste activiteiten voelt Cees zich ook als deelnemer als een vis in het water.

Alles wat hij aanraakt verandert in goud

Momenteel leidt hij een workshop maquette maken in het sfeervolle atelier op zolder. Fantasiegebouwen met papier, karton en lijm. Er wordt wel eens over Cees gezegd: alles wat hij aanraakt verandert goud. Daar moet hij zelf alleen maar om lachen. “Ach,” zegt hij, “het gaat niet om hoe ík het doe maar het gaat om het zoeken naar ieders eigen stijl en daar plezier aan hebben. Ik hoop dat ik anderen meesleep in mijn eigen enthousiasme.”

Plezier is een vereiste

Cees heeft sinds twee jaar een dwarslaesie die zich langzaam heeft ontwikkeld. Hij loopt moeilijk. Daarom heeft hij een elektrische fiets met drie wielen. “Ik maak me soms wel zorgen maar ik voel me eigenlijk niet echt beperkt. Ik kom overal.” Hij heeft eerder al jarenlang als vrijwilliger in een hospice gewerkt. Er zíjn voor mensen die sterven. “Een praatje maken als ze dat willen. Ik had wel gauw een klik met de mensen maar ik ben ermee gestopt toen er teveel bezuinigd werd op het eten”, zegt Cees. “Ik had daardoor geen plezier meer in dat werk. En dat is wel een vereiste als je iets vrijwillig doet.”

Interview: Thecla Groot Koerkamp
Foto’s: Jackie Mulder

Enthousiast geworden?

Kijk hier als je ook aan de slag wil bij SOOP.
Andere vrijwilligersmogelijkheden (zo’n 1500, door heel Amsterdam) vind je hier.