Elly (97): “Haar bezoek is voor mij een lichtpunt in de week”

Hella (58) en Elly (97) zijn al twee jaar aan elkaar verbonden. Elke maandagochtend staat Hella op de stoep en ruim anderhalf uur lang kletst het duo over van alles. Ze zijn hier beiden erg enthousiast over. Hella krijgt er voldoening uit en Elly is maar wat blij met het gezelschap. Haar ene dochter woont namelijk in Israël en de andere in Californië, net als haar vele kleinkinderen en achterkleinkinderen. Haar man en haar vrienden zijn er inmiddels niet meer.

De koffie staat klaar op het aanrecht als ik aanschuif bij Elly en haar vrijwilligster Vriendschappelijk Huisbezoek Hella (via Humanitas). Er gaat wat tijd overheen voordat Elly de kopjes zorgvuldig één voor één, voetje voor voetje, naar de tafel heeft gebracht. Hulp aanbieden is ten strengste verboden, zo was me vooraf al verteld. Elly vraagt mij om in het licht te gaan zitten, zodat ze mijn gezicht beter kan zien. Zowel haar zicht als haar gehoor zijn namelijk niet best meer. ‘Ongemakken’ noemt ze dat.

Dat nooit!
Elly woont nog op zichzelf. Ze wordt opstandig wanneer haar huisarts haar weer eens adviseert om naar een verzorgingshuis te gaan. “Dat nooit!”, zegt ze ferm. Elly wil zoveel mogelijk zelf blijven doen. Ze heeft haar patronen en rituelen en alles in haar huis heeft een vaste plek. Daardoor gaat het thuis nog hartstikke goed. Wel heeft ze wat dames die haar helpen om haar kousen aan te trekken, haar ogen te druppelen, te douchen, de boodschappen te doen en het huis schoon te houden. Maar tijd voor een praatje is er dan eigenlijk niet. En juist daarom is ze zo blij met Hella. “Haar bezoek is voor mij een lichtpunt in de week.”

Sinds een jaar komt Elly niet meer buiten. Door haar slechte zicht en het drukke stadsverkeer durft ze dat simpelweg niet meer. “Ze is best aan huis gekluisterd” zegt Hella. “Als ik haar aanmoedig om er samen op uit te gaan raakt ze van slag. Dat moet ik haar niet meer aandoen.”

Er was meteen een klik
Beiden veren op als ik vraag hoe de eerste ontmoeting was. “Er was meteen een klik”, zeggen ze tegelijk. Hella was verrast hoe scherp Elly nog is en hoe goed ze nog op de hoogte is van wat er speelt in de wereld. De krant leest ze met een apparaat dat de letters vergroot. Ook stond Hella te kijken van Elly’s moderne kijk op dingen, haar gevoel voor humor en haar tomeloze positiviteit. “Ik ga er eigenlijk altijd met plezier naartoe.”

Hoewel ze samen veel lol hebben bespreken ze ook wel zwaardere onderwerpen. “Zo vindt Elly het wel mooi geweest, het leven. Niet dat ze somber is, helemaal niet. Maar ze is er wel een beetje klaar mee.” Hella begrijpt dat en zegt daar altijd op: “Als je maar niet dood gaat tijdens mijn vakantie!” En weer schieten ze samen in de lach.

Interview: Humanitas
Foto’s: Jackie Mulder

Ook iemand blij maken?

Wil je ook een oudere wekelijks blij maken met een bezoekje? Kijk dan hier.
Benieuwd naar andere mogelijkheden om je in te zetten voor een ander of de stad? Die vind je hier.