Paul is gastheer in het OLVG

“Positiviteit sleurt mij overal doorheen”

Paul (55) realiseerde zich, nadat hij was afgekeurd door een herseninfarct, dat hij zijn leven ook op een andere manier kon inrichten: dat hij zijn gevoel voor zingeving en succes wilde halen uit het helpen van anderen. Hij staat positief in het leven en wil dat iedereen meegeven.

In 2004 was Paul 42 jaar, Human Resource Manager met een leuke nieuwe baan en een goed salaris, een nieuw huis, en een dikke auto. Hij liep op straat en voelde zich niet goed; kreeg moeite met lopen en uitvalverschijnselen. Het was een CVA ofwel een herseninfarct. Er volgden twee jaar revalidatie en ziektewet, waarna hij werd afgekeurd voor betaald werk. “Ik ben een positief ingesteld mens dat niet snel bij de pakken neer gaat zitten. Ik doe wat ik kan doen. In het revalidatiecentrum heb ik bedacht dat het leven acceptabel moet blijven, dat het zin moet hebben. Ik ben gelovig. In plaats van geld en werksucces werd zingeving voor mij belangrijk. Mijn gevoel voor succes haal ik nu uit andere dingen.”

“Lopend over de Zuidas denk ik nooit: daar had ik ook kunnen staan bij de vrijdagmiddagborrel. Voor mij geen driedubbelgrijs en een BMW in de 5 serie meer, maar de tevredenheid van mijn vrijwilligerswerk.”

Voedselbank
Zo bezocht Paul gevangenen in de Bijlmerbajes, was actief in de cliëntenraad van revalidatiecentrum Reade, schreef hij een boek en is nu actief als barcoördinator bij ‘roze’ kerkdiensten. “Wat ik kan geven, dat geef ik. En daar haal ik veel voldoening uit. Je doet er voor anderen toe, en dat is belangrijk voor mij.”
Ook zet hij zich al tien jaar in voor de Voedselbank. De eerste acht jaar voerde hij samen met anderen de intakegesprekken met nieuwe klanten en deed hij de administratie van de uitgifte van de pakketten. Nu doet hij alleen dat laatste nog, een middag in de week. “Het directe contact met de cliënten vind ik fijn. Ieder is gelijkwaardig aan elkaar. Dat is plezierig om uit te dragen. Je moet je realiseren dat het jou ook kan overkomen, iedereen is voor mij gelijk.”

Gastheer in het OLVG
“Vanwege mijn herseninfarct en diabetes kom ik nog regelmatig voor onderzoek in het OLVG-ziekenhuis. Je wordt dan vaak verwelkomd door een gastvrouw; het is fijn om die aandacht te krijgen. Een jaar geleden werd ik getriggerd om dit ook te gaan doen en vatte gelijk de koe bij de hoorns. Op dinsdagochtend verwelkom ik nu mensen en begeleid hen naar de juiste afdeling of personen. Toen mij werd mij gevraagd of ik ook koffie en thee zou willen serveren in het OLVG–Oost, in de poliklinieken, hoefde ik daar niet lang over na te denken. Nu doe ik daar 2 keer een koffieronde op woensdagmiddag. De geur van koffie en mijn vriendelijke gezicht doen de mensen goed. Ik geniet echt van het directe contact tijdens de koffierondes. Een grapje hier en daar, een kwinkslag, een aardige opmerking. Ik probeer mensen het gevoel te geven dat ze welkom zijn. Dat heb ik zelf ook altijd zo ervaren in het OLVG en dat geef ik graag terug aan anderen.”

Denk niet alleen aan jezelf
“Buiten het salaris mis ik mijn carrière helemaal niet. Mensen hebben respect en waardering voor wat ik doe. Ik hou van aanpakken. En hoop, in alles wat ik doe, mensen mee te geven: ‘Denk niet alleen aan jezelf; kijk eens om je heen. Probeer jezelf in te leven in de situatie van de ander. Wie goed doet, goed ontmoet. Ik koester wat ik heb en probeer er te zijn voor anderen. Positiviteit sleurt mij overal doorheen.”

Interview en foto: Helen Kooistra

Ook interesse in vrijwilligerswerk in Amsterdam?
In onze vacaturebank staan meer dan 1500 verschillende mogelijkheden