“Ik ontmoet prachtig mooie mensen en het houdt me jong!”

Hein Hoefnagels (76) staat nog met beide benen in de maatschappij: Hij squasht, bridget, is vrijwillig buschauffeur voor verzorgingshuizen, maakt fietstochten met blinde mensen en nog héél veel meer. “Mijn geheim? Zo zorgeloos mogelijk leven!”

“Toen ik nog werkzaam was in de klassieke muziek, ben ik door een collega enthousiast gemaakt voor het doen van vrijwilligerswerk. Hij gaf Nederlandse les aan niet-Nederlandstaligen. Dat leek mij ook wel wat! Twintig jaar geleden kreeg ik mijn eerste leerling, een Japanse man. We oefenden woorden en zinnen en ook ontstond er een vriendschap. Ik ben via hem zelfs twee keer op fietsvakantie geweest in Japan.

Op dit moment geef ik les aan een Spanjaard, een Russische Griek en een Indonesiër. Naast dat ik het inhoudelijk ontzettend leuk vind om te doen, krijg ik er ook veel voor terug. Het zijn allemaal jongeren en door hen blijf ik tenminste een beetje bij in de zich snel ontwikkelende digitale wereld!”

Naar de Keukenhof
“Daarnaast ben ik ook vrijwillig buschauffeur voor verschillende verzorgingshuizen. Meerdere keren per week rijd ik groepjes bewoners naar hun bestemming van het uitstapje. Van de Keukenhof tot het strand, en van pannenkoeken eten in het Amsterdamse Bos tot naar een imkerij. Heel dankbaar werk. Laatst zei een man, die zelf zijn hele leven chauffeur was geweest: ‘Na vijf minuten zag ik al dat je een goede chauffeur bent. Ik kon me helemaal overgeven en ontspannen!’”

Mooie gesprekken
“In het begin vond ik het best een stap om vrijwilligerswerk te gaan doen. Wat kan ík doen? Hoe kan ik iets betekenen voor een ander? Maar er is zoveel diversiteit aan vrijwilligersvacatures! En het is ook nog eens ontzettend leuk. Ik ontmoet prachtig mooie mensen, voer waardevolle gesprekken, doe mee met de leukste activiteiten én ik voel me nuttig.”

“Ik hoop dat de goden mijn activiteiten zien. En dat, wanneer ik slecht ter been ben, er ook iemand is die mij helpt.

Op de tandem met een blinde
“Tien jaar geleden zag ik in de Echo een advertentie van een sportvereniging voor visueel gehandicapten. Zij zochten voorrijders voor hun maandelijkse fietstocht, met mensen die dit niet meer zelfstandig kunnen. Dus nu zit ik iedere eerste zondag van de maand op een tandem samen met Els. Zij is de loop van haar leven blind geworden. Maar het mooie is, haar andere zintuigen werken extra goed; zo hoort en ruikt ze heel veel. Dat levert mooie gesprekken op tijdens het fietsen. Daarnaast ben ik ook nog actief bij de Ouderen Advies Raad Centrum en help ik bij fietsexamens van basisschoolleerlingen.”

Te veel?
Hein laat zijn agenda zien en bladert er doorheen. Het staat vol met afspraken. “Sommige mensen in mijn omgeving vinden dat ik te veel doe. Voor mij voelt dat niet zo. Ik wil me graag verdienstelijk maken in de maatschappij. Ik ben nu nog gezond en heb heel veel vrije tijd. Heel veel thuis zitten hoeft van mij niet zo. Natuurlijk heb ik ook mijn eigen hobby’s, zo lees ik veel, hou ik van klassieke muziek en doe ik aan squash en bridgen. Maar ik vind het belangrijk om maatschappelijk actief te blijven, en het doen van vrijwilligerswerk helpt mij hierbij. Het houdt me jong!”

Karma
“Ik hoop dat de goden mijn activiteiten zien. En dat, wanneer ik slecht ter been ben, er ook iemand is die mij helpt. Maar voorlopig is dat nog niet nodig. Mijn broer woont in Apeldoorn, 110 kilometer verderop, en soms ga ik op de fiets naar hem toe. Heerlijk! Mijn geheim? Zo zorgeloos mogelijk leven! Lol hebben en genieten vind ik erg belangrijk, mijn levensmotto is dan ook: Carpe Diem!”

Wil je je ook inzetten als vrijwilliger? Kijk eens in onze vacaturebank!