Zo moeder, zo dochter; allebei actief als vrijwilliger

Chaia (23) helpt een Syrisch vluchtelingengezin met de Nederlandse taal. Via de VoorleesExpress kwam ze met hen in contact en las ze voor uit kinderboeken voor de jongste gezinsleden. Moeder Anna van Praag schrijft zelf kinderboeken en doet daarnaast op allerlei vlakken aan vrijwilligerswerk, zit het in de genen of is het een kwestie van opvoeding?

Anna: “Een beetje van allebei denk ik, ook ik kreeg het mee van mijn ouders om maatschappelijk betrokken te zijn. We woonden vroeger in Haarlem en voerden bijvoorbeeld toen al actie tegen de overlast van Schiphol. Later ging ik collecteren voor de vrijlating van Nelson Mandela en werkte ik regelmatig op festivals. Afval opruimen, broodjes smeren, dat soort werk. Daar heb ik ook de vader van mijn kinderen ontmoet. Het is leuk om samen met anderen zo’n klus te klaren, de cultuursector drijft sowieso op vrijwilligers. Je hebt er gelijk een sociaal netwerk bij met mensen die jouw interesses delen, dat is een fijne bijkomstigheid.”

Op zoek naar ‘purpose’

Chaia studeert biologie in Utrecht en startte bij de VoorleesExpress tijdens corona. “Mijn gewone bijbaantje in de horeca kon ik niet meer doen en ik was op zoek naar ‘purpose’ in die lege periode. Zij introduceerden me bij een Syrisch gezin met twee kleine kinderen. De vader werkt als buschauffeur en spreekt een beetje Nederlands, maar de rest van het gezin helemaal niet. Ook voor de moeder was het fijn dat ik er was. Ze had ongeveer mijn leeftijd en sprak amper Engels, maar met handen en voeten lukte het ons toch om te communiceren. En ook voor mij was het fijn om er te zijn, ik werd altijd zo hartelijk ontvangen. Elke keer was er ruim op mij gerekend met eten en drinken – of ik nou wilde of niet, haha! Zo lieten ze hun waardering blijken, we kregen op den duur echt een band. Het gaf ook veel voldoening om te merken dat ze goed vooruitgingen met de Nederlandse taal, vooral het dochtertje van vier jaar.”

“Er is zelfs sprake van eigenbelang”

Anna doet nog steeds vrijwilligerswerk, al noemt ze het zelf niet zo. “Ik doe gewoon iets aardigs voor andere mensen die het nodig hebben. Wat ik doe? Dat varieert van eten geven aan de zwerver onder de brug verderop tot vluchtelingen wegwijs maken als ze aankomen op het station. Dat loopt zoals het loopt en daar word ikzelf minstens zo blij van. Met mij gaat het goed en ik leef toevallig in deze relatief makkelijk situatie, zonder oorlog of honger. En misschien is er zelfs sprake van eigenbelang: dat zit in de interessante ontmoetingen die je ervoor terugkrijgt. Voor mij als schrijver kan het een inspiratiebron zijn, juist omdat ze vaak geen standaardverhaal hebben. Je komt erdoor uit je eigen sociale bubbel, het kan je leven verrijken.”

“Ik werd daar blij en vrolijk van”

Chaia sluit zich daarbij aan. “Als je iets doet wat je leuk vindt, krijg je er ook energie van. Ik hou erg van dieren en ga straks bij een opvang voor luiaards aan de slag. Mijn moeder doet liever direct iets voor mensen. Zelf was ik een jaar lang elke week een paar uur bij dat gezin en soms had ik niet veel zin om erheen te fietsen door weer en wind. Toch was ik altijd weer blij en vrolijk als ik was geweest, hun cultuur en gastvrijheid is zo hartverwarmend. Ik heb het inderdaad als een verrijking ervaren en heb nog steeds contact met de moeder. Omdat ik momenteel te druk ben met mijn stage en scriptie staat het even on hold, maar daarna pak ik het zeker weer op.”

Ook enthousiast?

Lijkt het je ook leuk om vrijwilligerswerk te doen?
Via ons vind je meer dan 1500 klussen in Amsterdam. Voor ieders talent en agenda.
Zoek online of maak een afspraak met één van onze bemiddelaars.

Interview: Sonja Remkes
Foto’s: Jackie Mulder