Knuffelen met katten

Theo werkt al 2,5 jaar als vrijwilliger bij Stichting Amsterdamse Zwerfkatten (SAZ). Hier worden allerlei katten opgevangen zoals zwerfkatten, maar ook katten waarvan de baasjes komen te overlijden. “Wij socialiseren de katten, maar de katten socialiseren ook zeker ons. Ik was een chagrijnige oude man aan het worden en dat is helemaal weg. Soms heb je van die kruispunten in je leven en dit is er zeker een geweest. Mooi, dat is het enige wat ik erover kan zeggen.”

Vrijwillig, maar niet vrijblijvend, zo noemt Theo het werk bij Stichting Amsterdamse Zwerfkatten (SAZ). “Je werkt met levende wezens en de katten moeten toch eten krijgen. We vangen zwerfkatten op die buiten rondlopen, maar we vangen ook katten op die zonder huis komen te zitten. Of soms verliezen mensen hun baan en houden ze amper meer geld over om hun kat te voeden en te verzorgen, hiervoor kunnen ze ook bij ons terecht. Zo hoeven de katten niet weggehaald te worden bij hun baasjes. Zeker de laatste maanden krijgen we steeds vaker de vraag naar voedsel.”

Steeds meer taken

“Ik ben hier begonnen met het socialiseren van katten. Dat is heel uitgebreid, zelf ben ik erg van het aanraken, oppakken en knuffelen van katten zodat ze weer gewend raken aan de mens. Je hebt angstige katten die maanden niet aangeraakt zijn, waar je een omslagpunt ziet. Ik krijg daar nog steeds kippenvel van. Maar, terwijl ik alleen maar zat te knuffelen met de katten, zag ik dat mijn collega’s op kantoor en in het magazijn het heel druk hadden – uiteindelijk ben ik eerst begonnen om te vragen wie er koffie of thee wilden, daarna ging ik ook de telefoon pakken. Inmiddels ben ik ook assistent-beheerder geworden van een databaseprogramma, werk ik wel eens voor de buitendienst en als iedereen weg is vind ik het ook niet erg om de toiletten schoon te maken.”

Voor geen geld, dat bestaat toch niet?

“Ik werk op maandag en donderdag van 12.00 tot 22.00 uur en niemand verplicht me dat. Ik kom met energie thuis en ik kan dat niet uitleggen. Het is heel veelzijdig hier en je kan je aan alle kanten ontwikkelen. Sommige dingen houden je alert, maar toiletten schoonmaken houd je dan weer met beide benen op de grond. Het is heel compleet voor mij hier. Gemiddeld ben ik dertig uur per week bezig voor SAZ. Als iemand mij dat had gezegd drie jaar geleden, had ik echt tegen mijn voorhoofd getikt: ‘Doe even normaal, dat ga ik toch niet doen voor geen geld! Dat bestaat toch niet!’”

Mijn droom: een bejaardenhuis voor katten

“Ik heb altijd een droom gehad: een bejaardenhuis voor katten, een soort asiel waar ze tot het einde van hun leven kunnen blijven. Zou ik dat kunnen? Zou ik dat überhaupt leuk vinden? In mijn research kwam ik SAZ tegen. De website was een beetje amateuristisch en dat paste mij wel. Ik had een mailtje gestuurd en toen kreeg ik terug dat ik een keer met iemand mee mocht om te kijken of het iets voor me was. Vanaf dag één was het een match. Nu 2,5 jaar later besef ik ook dat ik absoluut een asiel zou kunnen runnen en het is leuk om dat hier te ontdekken en ontwikkelen. Zonder deze ervaring was het compleet misgegaan, je doet zoveel ervaringen op.”

(verhaal gaat verder onder de foto)

Praatjes

Naast deze droom, speelde er nog wat anders mee. Theo is na een lang verleden van meerdere hernia’s volledig afgekeurd. “Ik was eerst heel erg boos, elke keer stap je op en word je weer naar beneden gegooid. Ik heb echt een knop om moeten zetten. Ik heb een paar jaar niks officieels gedaan. Het leukste nu vind ik dan ook de collegialiteit. Het sociale leven van werken wordt denk ik heel erg onderschat. Ik ben dit een paar jaar kwijt geweest. Dat heb ik enorm gemist, ik hou van praatjes en van mijn collega’s. Sinds ik hier weer zit, ben ik helderder en mijn spraak is weer verbeterd. Ik krijg er zoveel voor terug. Ik hoorde het vroeger wel om me heen dat je op een andere manier betaald krijgt dan geld, maar ik begreep dat nooit. Nu snap ik dat wel. Je krijgt hier zoveel voldoening, respect en de waardering van mensen. Je krijgt een leuk gedeelte van de mensheid te zien.”

Kruispunten in je leven

“Ik heb nog nooit een baan langer gehad dan een jaar want als ik uitgeleerd was dan verveelde ik me, maar deze heb ik al 2,5 jaar en ik vind hier altijd weer iets nieuws. Het is echt een wisselwerking, wij socialiseren de katten, maar de katten socialiseren ook zeker ons. Ik was een chagrijnige oude man aan het worden en dat is helemaal weg. Soms heb je van die kruispunten in je leven en dit is er zeker een geweest. Mooi, dat is het enige wat ik erover kan zeggen.”

Interview: Kiki Dusebout
Foto: Jackie Mulder

Theo was ook te gast in onze podcast Mensen Maken Mokum, beluister de aflevering hier

Ook vrijwilliger worden?

Lijkt het je leuk om ook vrijwilligerswerk te gaan doen?

1. Maak een afspraak voor een bemiddelingsgesprek op één van de spreekuren in de stad.
2. Zoek zelf naar een passende vacature op de vrijwilligersvacaturebank (zo’n 1000 mogelijkheden)