“Vrijwilligerswerk is een soort therapie voor mij geweest”

Nassira is als vrijwilliger actief bij SEZO. Ze zet zich in voor Amsterdammers met uiteenlopende vragen tijdens de WegWijsSalon van Buurtteam Amsterdam Nieuw-West. In dit interview vertelt ze wat het vrijwilligerswerk voor haar betekent. “Ik ben echt een ander mens geworden.”

De weg naar vrijwilligerswerk

“Ik werkte lang als zorgcoördinator in de thuiszorg. Als ik dan iemand thuis bezocht, kwam iedereen altijd met tassen vol papieren aanzetten. Voor ik het wist kroop ik in de ‘reddersrol’. Ik realiseerde me niet hoe zwaar het werk eigenlijk was. Op een gegeven moment raakte ik depressief. Ik kreeg een burn-out en kon niets meer. Ik voelde me nutteloos, alsof ik niet bij de maatschappij hoorde, terwijl ik niet iemand ben die thuis zit en niks doet. Er knaagde iets aan mij. Een reïntegratiebureau stuurde me door naar SEZO om te kijken of ik daar vrijwilligerswerk zou kunnen doen. Ik heb gelijk contact opgenomen en een afspraak gemaakt. Omdat ik zes jaar lang vast zat in mijn eigen eenzaamheid, was ik heel zenuwachtig voor het gesprek. Ik vroeg me af of ze me wel zouden aannemen, of ik wel goed genoeg was. Maar ze vroegen wat ik de volgende dag deed om negen uur. En de volgende dag ben ik begonnen.”

Juiste vragen stellen

“De WegWijsSalon van het buurtteam is een laagdrempelig inloopspreekuur waar Amsterdammers binnenkomen met allerlei soorten vragen. Dat varieert van het aanvragen van een DigID-code, het uitleggen van brieven, het aanvragen van voorzieningen tot het treffen van regelingen. Soms heeft iemand alleen een luisterend oor nodig. Als je de juiste vragen stelt is er vaak veel meer aan de hand dan alleen de vraag waarmee iemand binnenkomt. Ik maak een begin en rond het af als dat kan. Als dat niet kan, schakel ik het door naar een collega met meer bevoegdheid. Want als vrijwilliger ben ik wel bekwaam maar niet bevoegd.”

Ik ben een ander mens geworden

“Ik doe het vrijwilligerswerk nu ruim zeven jaar en weet nog dat ik de eerste dag heel enthousiast was maar het ook heel spannend vond. Ik was bang om niet geaccepteerd te worden. Maar ik werd heel hartelijk ontvangen en vond het gelijk heel leuk. Toen ik ging meelopen merkte ik ook dat ik de vragen makkelijk kon beantwoorden. Na een maand kreeg ik meer verantwoordelijkheid en mocht ik zelf aan de slag, sindsdien ben ik nooit meer weggegaan. Ik ga er met plezier naartoe, ik help Amsterdammers graag en het geeft me veel voldoening. Ik heb er mijn communicatievaardigheden en zelfvertrouwen vergroot. Vrijwilligerswerk is een soort therapie voor mij geweest. Een manier om mezelf weer terug te vinden. Het gaf me vertrouwen dat mensen weer in me geloofden. Ik ben echt een ander mens geworden.”

Mijn ervaringen zijn mijn kracht

“Bij de Vrijwilligersacademie volg ik de opleiding tot ervaringsdeskundige. Op een gegeven moment moesten we scharniermomenten in ons leven gaan opschrijven en ik zat al bij vijftien momenten. Doordat ik zo vaak was gevallen en opgestaan had ik geleerd om met tegenslagen om te gaan. Ik ben inmiddels 47 jaar en een alleenstaande moeder van vijf kinderen. Daardoor heb ik al een hoop meegemaakt. Ik kan deze ervaringen nu als kracht inzetten omdat ik ze een plek heb gegeven en ben hersteld. Ik merk dat mijn verhaal inspirerend is voor mensen en ze het vertrouwen geeft dat het wel goed komt.”

Het meest bijzondere dat ik heb meegemaakt in mijn vrijwilligerswerk

“Eén iemand is me altijd bijgebleven. Ik kwam bij een alleenstaande moeder met vier of vijf kinderen, allemaal pubers ouder dan vijftien. Ik deed destijds bij SEZO ook vrijwilligerswerk waarbij ik mensen thuis hielp met hun administratie en zat met haar aan een tafel vol papieren en brieven. Tegelijkertijd gebeurde er van alles om ons heen: twee kinderen waren aan het ruziën, er werd aangebeld. Die moeder zat helemaal gestrest naast mij. Op een gegeven moment herkende ik een blik in haar gezicht: ‘ik zit vol, ik kan dit niet meer’. Ik heb mijn papieren neergelegd, ging achterover zitten en heb zeker een uur geluisterd naar wat ze te vertellen had. Ik merk dat Amsterdammers snel iets van mij aannemen. Mensen vinden het vaak prettig wanneer ik de gesprekken in het Arabisch of Berbers met ze voer, ze voelen zich dan gehoord in hun eigen taal.”

Ik wil alleen maar meer

“Ik wil graag nog veel meer leren. Bij de Vrijwilligersacademie heb ik al veel trainingen gevolgd. Bijvoorbeeld over schuldhulp, het zijn van een maatje, het werken met eigen ervaringen en huiselijk geweld. Dat is echt een verrijking voor mezelf maar ook voor de maatschappij. Ik wil me graag verder ontwikkelen binnen het buurtteam. Na het behalen van mijn diploma als ervaringsdeskundige wil ik het liefste rechten gaan studeren om sociaal raadsvrouw te worden. Ik vind het fascinerend om te zien hoe collega’s dat werk doen. Dan denk ik: ‘dat kan ik ook, het is nooit te laat.’ Er is een wereld opengegaan voor mij en ik wil alleen maar meer.

Oh, en laatst heb ik ook nog mijn zwemdiploma gehaald. Ik had het nooit durven dromen. Sindsdien heb ik nog meer vertrouwen in mezelf. Alles wat je droomt, waarvan je denkt dat je het niet kan, dat kan je wel. Ik ga nu verder voor mijn volgende zwemdiploma.”

Ook vrijwilliger worden?

Lijkt het je leuk om ook als vrijwilliger aan de slag te gaan bij de WegWijsSalon van Buurtteam Amsterdam Nieuw-West? Neem dan contact op via vrijwilligers@sezo.nl.

In onze online vacaturebank vind je 1001 mogelijkheden. Of ga eens vrijblijvend langs bij één van onze spreekuren.

Interview: Mirtele Snabilie
Foto: Mark Rammers